Blogs
Verboden woorden - Door René Appel
Er zijn woorden die je volgens mij als schrijver in een boek voor volwassen lezers nooit moet gebruiken. Hieronder volgen enkele zinnen waarin de betreffende woorden voorkomen.
Ja, we noemen wel namen - René Appel
Het lijkt zo simpel, een naam geven aan de personages in het verhaal dat je aan het schrijven bent, maar soms kost het heel wat hoofdbrekens voor je een naar...
Aanhalingstekens - René Appel
We gebruiken leestekens om een tekst leesbaarder te maken. Hoewel spaties strikt genomen geen leestekens zijn, hebben ze ook die functie.
Een rieten pet als dak - René Appel
Veel werkwoorden moeten een ‘levend’ (of ‘menselijk’) onderwerp bij zich hebben. Je kunt niet zeggen: ‘De kruk twijfelde’ of ‘De kraan vergiste zich’.
Titels - René Appel
De Titel Soms heb je hem meteen, de titel voor een boek of voor een verhaal, maar een andere keer is het zoeken, brainstormen met anderen, de tekst nog een lezen,...
De kleine cliffhanger - René Appel
Er hangt een man… nee, deze keer is het een vrouw aan de rand van een klif.
Kvinneteikbesleuk - René Appel
Kvinneteikbesleuk - Nee, dit is geen woord uit het Lets of uit het Quecha. Zo’n woord moet je ook niet alleen lezen, maar luidop laten klinken.
Vergelijkingen - René Appel
Wie zijn tekst beter of mooier wil maken door vergelijkingen te gebruiken, begeeft zich op glad ijs.
De eerste zin - René Appel
‘De portier is een invalide. ’ Zo luidt de eerste zin van Nooit meer slapen van W. F. Hermans.
Personages - René Appel
Als het gaat om de personages in een boek dat je wilt gaan schrijven, kun je het best eerst een biografie van die mensen schrijven.