De regels van een thriller (boek schrijven) - Rudy Dek
Moet je een moordenaar zijn om van een thriller te kunnen genieten? Of het slachtoffer gekend hebben? Heeft een thriller alleen je belangstelling als je van de politie bent of er ooit mee in aanraking bent geweest? Moet je een patholoog-anatoom zijn om de thrillers van Tess Gerritsen te kunnen waarderen? En moet je voor een thriller van Jo Nesbø in Noorwegen wonen? En ten slotte, moet je de Vierdaagse hebben gelopen of er alles vanaf weten om een Vierdaagsethriller te kunnen lezen?
Zeg nou zelf.
Alle thrillers zijn in wezen hetzelfde, maar dan anders. Dat zit zo. Elke thriller vertelt over een probleem en een oplossing. Het probleem is aangrijpend en de oplossing inventief. Het probleem zorgt voor onrust in het boek, met de oplossing keert de vrede weer. De oplossing mag dan ook niet later dan op de allerlaatste bladzijde worden verteld. Als de lezer daar te horen krijgt dat het verhaal verdergaat in deel II, is de thriller zelf om zeep geholpen. Dus, er moet een oplossing komen en hoe nijdiger het probleem, des te hoger de verwachtingen. Geloofwaardigheid is in dezen een kwetsbaar kind.
Het probleem is meestal een moord –
en dat is jammer. Er zijn namelijk nog veel meer interessante, aangrijpende problemen. Gelukkig maar. Zo is er nog diefstal, ontvoering, verkrachting, fraude, chantage, oplichting. Afwisseling houdt het genre in leven.Afwisseling zit hem ook in dat wat het boek wel of niet vertelt. Soms wordt het probleem zo beschreven dat het bloed van de bladzijden druipt. Gruwel over gruwel. Dat kan een mooi probleem opleveren. Ook mooi, misschien zelfs iets mooier, is het als het probleem met slechts een paar woorden is neergezet en de lezer de omvang ervan alleen ervaart via de onthutste personages. Op die manier kan het allerkleinste vergrijp een gruweldaad worden.
Terug naar de oplossing. Deze is hoe dan ook onvoorspelbaar voorspelbaar. Anders gezegd, tijdens het lezen komen er allerlei opvallende en onopvallende zaken voorbij, zaken die een van de personages onderweg naar de laatste bladzijde aan elkaar rijgt en net voordat het boek sluit als oplossing aanbiedt. Als de schrijver al die tijd, of het nu honderd of zeshonderd bladzijden zijn, de lezer keurig langs al die zaken naar dat moment leidt, bouwt hij spanning op, als een enorme, wankele toren, een toren die uiteindelijk om gaat.
Een thriller schrijven is een enorme toren bouwen, hoger en hoger, steeds instabieler – om die uiteindelijk in een zinderende ontknoping om te laten gaan. Steeds weer, elke keer anders.
Over de Auteur
Rudy Dek, docent aan de Schrijversacademie, schrijft dit jaar zijn negende Vierdaagsethriller: Oorlogspad.Interesse in de opleiding thrillers schrijven aan de Schrijversacademie? Neem dan contact op via info@schrijversacademie.nl
