Sylvia Huberts - auteur
Met haar roman Het maandagskind legt Sylvia de vinger op de zere plek van menig succesvolle vrouw; Koningin carrière maken, maar een sukkel in de liefde. Dat haar roman in de week na Internationale Vrouwendag is gepubliceerd is geen willekeur. Je onthecht voelen in de hedendaagse maatschappij is af en toe een hard gelach. Deze roman bevat een herkenbare zoektocht naar verbinding, gehuld in een humoristisch jasje. De eerste roman van Nederland over hechtingsproblemen en daaruit voortvloeiende liefdesverslaving, vlot geschreven, een pijnlijk verhaal, waarin wordt ingegaan op zaken als verbinding met ouders, vrouw zijn in de huidige samenleving, familiepatronen en overtuigingen. Een makkelijk te lezen verhaal, met een vleugje spiritualiteit, diepgang en humor.
Sylvia:
'Ik heb dit boek vooral geschreven omdat ik in al mijn vezels voel dat dit thema aandacht verdient. Onthechting is in deze tijd een groot probleem. Daarnaast is het volgens mij ook noodzakelijk dat binnen het Jeugdstelsel het een en ander verandert. Want in mijn werk als jurist heb ik gezien dat stempels en labels makkelijk zijn gegeven, maar volgens mij gaat het meestal om een basisveiligheid waaraan het nodige schort. Ik wil met mijn boek in elk geval bijdragen aan meer bewustwording rondom hechting en veiligheid. In deze roman schijf ik - met humor - over de gevolgen van hechtingsproblematiek. In romanvorm, omdat ik geen zelfhulpboek wilde maken, maar mensen wilde laten lachen en iets wilde meegeven. En niet met een zwaaiend vingertje of zo. Het verhaal is tevens doorspekt met ontroerende gebeurtenissen (dagboekfragmenten van een jong meisje), hilariteit, de hedendaagse datingapps etc. komen allemaal voorbij. Ik denk een zeer herkenbaar verhaal voor velen. Ook bevat het veel nostalgische verwijzingen naar de jaren '80 en '90. En nog belangrijker: het verhaal laat zien hoe hardnekkig hechtingsstijlen zijn en dat deze vaak van overgrootmoeder, tot grootmoeder, moeder en dochter worden overgedragen.'
Stichting Het Vergeten Kind
Kinderen opvoeden is een kunst. Nergens haal je daar een diploma voor. Bouwen we een huis, dan zorgen we voor een stevig fundament. Wie dokter wil worden, studeert jarenlang en laat zich zijn leven lang bijscholen. In dit land gaan we - als je de wetgeving leest - uit van de eigen verantwoordelijkheid van de ouders (het gezin als geheel), toch waren er in 2019 nog bijna een half miljoen kinderen die jeugdhulp ontvangen (zowel thuis als in een instelling). En daar maak ik me - ook als professional in dit werkveld - druk om. Hoe kan het dat we in Nederland bepaalde situaties blijven faciliteren en waarom doen we niet meer aan preventie? Ik vind mezelf geen activist, maar als het om dit thema gaat ben ik niet te stoppen.
Omdat het geluk van kinderen mij enorm aan het hart gaat - ik weet als geen ander hoe het is om in onveilige omstandigheden op te groeien, en welke jarenlange gevolgen dit heeft - steun ik Stichting Het Vergeten Kind. Een deel van de opbrengst doneer ik dan ook aan hen, zodat kinderen die helaas in een 'gebrekkig' wiegje worden geboren, toch de liefde en het plezier ontvangen die (vind ik) gepaard hoort te gaan met iemands bestaan.
Sylvia Huberts
Sylvia Huberts (1985) is geboren in een van de kleinste dorpen van Groningen en werkt al meer dan tien jaar als jurist en docent. Daarnaast volgde ze een opleiding tot Meisjescoach, omdat ze gelooft dat het zelfbeeld van jonge mensen de fundering voor hun volwassen leven vormt. Als kind had ze de gewoonte om alles wat ze meemaakte op te schrijven en meestal gingen die verhalen over de liefde. Het maandagskind is haar eerste roman. Na het afronden van de basisopleiding, is Sylvia de specialisatie Romans en korte verhalen gaan volgen aan de Schrijversacademie in Groningen.
Wil je ook dezelfde opleiding volgen als Sylvia? Kijk op onze website voor meer informatie.