Verborgen (over)leven - met dit verhaal won Petra Zegerius de gedeelde 3e prijs!
In aanloop naar de feestdagen zijn honderden schrijvers uit Nederland en België achter hun laptop gekropen om een kerstverhaal te schijven. Samen met Schrijven Online organiseerden we onze jaarlijkse schrijfwedstrijd, dit keer met het thema: 'Het kerstdiner'. Wat zijn we trots op de enorme hoeveelheid verhalen die ingestuurd zijn!
Vanaf deze week publiceren wij iedere week één verhaal uit de top 3. Te beginnen met het verhaal van Petra Zegerius, waarmee zij een gedeelde derde plaats behaalde.
Dit zei de jury erover: Verborgen (over)leven speelt zich af in snackbar Hayat, waar twee eenzame ouderen, Esther en Chaim, elkaar op Eerste Kerstdag ontmoeten en zij bij het afrekenen haar verborgen verleden in de zes zwarte cijfers op zijn onderarm herkent. Een verleden dat hen, net als de friet met shoarma, samenbrengt. Waarna ze met de vriendelijke snackbarhouder op het leven proosten. Een ontroerend, mooi afgerond verhaal dat – als een van de weinige op de longlist – de kerstgedachte uitdraagt. Maar volgens enkele juryleden ook wel een beetje sentimenteel neergezet.
Verborgen (over)leven
Met haar winterjas en laarzen aan staat Esther een moment roerloos voor de spiegel. Behoedzaam haalt ze een borstel door haar grijze krullen en stapt naar buiten, de kou en de donkere avond tegemoet. In gedachten verzonken schuifelt ze door de sneeuw naar de toko. Daar is alles donker en op de deur hangt het bordje “gesloten”. Esther zucht en staart een moment naar de opgestapelde stoelen binnen. Het wordt nog moeilijk om met Kerst iets te eten te vinden! Even later staat ze voor de beslagen ruit van snackbar Hayat. Neonletters geven aan dat er shoarma wordt verkocht. Vanavond dus shoarma, besluit ze. Ze stampt even op de grond om de sneeuw van haar schoenen te krijgen en duwt vervolgens de deur open. Gelijk beslaat haar bril van de warmte binnen. Verheerlijkt snuift ze de geur van frites en kruidige shoarma op. “Goedenavond, wat zal het voor u zijn, mevrouw?” “Goedenavond mijnheer, ik weet het nog niet”, verontschuldigt Esther zich. Met haar intussen schoongeveegde bril kijkt ze naar de imposante menulijst aan de muur achter de toonbank. “Rustig aan mevrouw, ik reken dan even met meneer hier af.” Esther richt nu haar blik op de kleine man naast haar, die gebogen staat en er wat broos uitziet. Hij moet € 8,95 betalen. Met bevende hand reikt hij een biljet van €10,00 aan. “Alstublieft, €1,05 voor u terug!”, roept de besnorde medewerker. “Gaat u lekker zitten, ik kom het zo brengen.” De man reikt zijn hand uit om het kleingeld in ontvangst te nemen. De mouw van zijn versleten winterjas gaat daarbij iets omhoog, net genoeg om een deel van zijn onderarm te ontbloten. Op de oude, bleke arm van de man wordt duidelijk een nummer zichtbaar. Er gaat een schok door het magere lijf van Esther heen. Dan richt ze zich tot de man: “Meneer, mag ik vragen wat u had besteld?” De man draait zijn gezicht naar haar toe, in verbazing. “Een broodje shoarma en een kleine friet, mevrouw”, antwoordt hij zacht. “Dat zou ik ook graag hebben”, zegt Esther aan de medewerker achter de toonbank. Ze kijkt de man naast zich weer aan, trekt langzaam haar linker handschoen uit, draait haar handpalm omhoog en trekt de mouw van haar jas iets omhoog. De man verplaatst zijn blik nu van haar gezicht naar haar onderarm en dan weer naar haar gezicht. Zijn onderlip en slecht geschoren kin beginnen te trillen. Dan pakt Esther de linkerarm van de man, legt zijn verborgen leven bloot en streelt liefdevol de zes zwarte cijfers. “Chaim, ik ben Chaim”, fluistert hij, terwijl hij in de krullen van Esther staart. “Ik heet Esther…” Stilte. “Zal ik het eten maar naar dezelfde tafel brengen?”, klinkt het vriendelijk. Esther en Chaim knikken met betraande ogen naar elkaar. “Alstublieft, met een drankje van het huis! Lechaim! Op het leven!” Esther betekent 'verborgen' in het Hebreeuws. Chaim betekent 'leven' in het Hebreeuws.